1. Podstawą diety jest mięso z kością.
Powinno ono stanowić ponad połowę całej diety psa. W okresie bilansowania (na przykład tydzień lub dwa) należy podawać różne gatunki mięsa. Nie oznacza to, że pies codziennie musi spożywać inny gatunek, jednak podawanie przez dłuższy czas jedynie na przykład wołowiny lub tylko drobiu nie oznacza różnorodności, zatem nie odpowiada modelowi BARF. Do tej grupy zaliczamy na przykład całe tusze drobiowe, szyje drobiowe, ogony wołowe, cielęce, mostki, giczki, żeberka, tuszki zwierząt małych (na przykład tuszka królicza). Czasami ze względów zdrowotnych lub behawioralnych lub też z obawy, że pies nie pogryzie kości nie możemy dawać psu całuch tuszek lub ich części, a zamiast tego podaje się zmielone mięso z kością (stąd w ofercie produktowej sklepu produkty „mięso zmielone z kością").

Mięso stanowi źrodło pełnowartościowego białka (wszystkie niezbędne aminokwasy w ilościach wskazanych w normach oraz odpowiednie źrodło białka do zaspokojenia pokrycia endogennych strat azotu). Ponadto zawiera tłuszcze (głównie nasycone) oraz szereg makro i mikroelementów. Jest też źrodłem węglowodanów/cukrów w diecie (glikogen).  Mimo, że mięso w obrocie handlowym jest skrwawiane, mięso takie zawiera też odpowiednie (wskazane w normach) ilości żelaza. W niektórych przypadkach właściciele psów stosują suplementowanie diety żelazem (poprzez podawanie dodatkowo hemoglobiny lub innych suplementów żelaza), jednak ze względu na "zamknięty" obrot żelazem w organizmie i groźne dla zdrowia psa skutki długotrwałej/stałej nadmiernej podaży żelaza w diecie, zadowolonypies zaleca, by suplementacja taka była wdrażana i prowadzona pod kontrolą lekarza weterynarii. 

Kości w diecie psa stanowią głównie źrodło wapnia (ze względu na to, że w tkankach mięśniowych znajduje się zbyt mała ilość wapnia w stosunku do fosforu). Są też źrodłem białka, jednak ze względu na brak niektórych aminokwasów egzogennych nie są zaliczane do źrodła pełnowartościowego białka w diecie. Kości stanowią też dodatkowe źródło tłuszczu i niektórych minerałów (tkanka kostna i szpik). Zaleca się unikania kości "gołych" (zupełnie pozbawionych mięśnia przylegającego do kości) i kości długich, pustych. Nadmierne spożywanie kości, wskutek nagromadzenia masy kostnej w jelitach, może powodować niedrożność przewodu pokarmowego. Z tego względu w modelu żywienia BARF nigdy nie podaje się psu kości zupełnie pozbawionych tkanki mięśniowej oraz nie żywi się psa tylko mięsnymi kośćmi. Najczęściej popełnianymi błędami przez właścicieli psów, czy to ze względu na pozorne oszczędności na żywieniu psa, czy z innych powodów, jest podawanie głównie korpusów drobiowych i kości, jakie pozostają po posiłkach właścicieli, tzw. resztki z obiadu. Taki sposób żywienia może powodować poważne kłopoty zdrowotne u psa i nie odpowiada żywieniu BARF.

Mięso z kością zapewnia podaż pełnowartościowego białka (głównie mięso), makroelementów (w tym wapń i fosfor w odpowiednich proporcjach dzięki zawartości kości). Gryzienie kości sprzyja ponadto wzmacnianiu mięśni szczęki, masuje dziąsła, wpływa na ograniczenie tworzenia się kamienia nazębnego (ścieranie), działa uspokajająco oraz jest doskonałą zabawą dla psa. Nie należy podawać psu kości poddanych obróbce cieplnej (gotowane, grillowane, wędzone).

W przypadku, gdy nie możemy lub nie chcemy podawać psu kości, należy bezwzględnie uzupełniać (suplementować) dietę psa odpowiednim źródłem wapnia. (na przykład skorupkami od jajek, wapniem z alg lub innymi preparatami dostępnymi w obrocie handlowym). Ilość podawanych suplementów wapnia wymaganych w diecie w przypadku stosowania jedynie diety mięsnej bez kości (mięso i podroby) powinno się ustalić ze specjalistą (dietetyk psów, specjalista żywienia psów, lekarz weterynarii). 

Podaje się też mięso bez kości (można też podawać niektóre ryby, najlepiej uprzednio lepiej sparzone/gotowane/przemrożone). Najczęściej podaje się mięso z przerostami, chrząstkami, z tłuszczem. Mięso –tkanka mięśniowa z tłuszczem śródmięśniowym – to źródło przeważającej większości składników odżywczych w diecie psa: pełnowartościowego białka, kwasów tłuszczowych, minerałów i wielu witamin. Nie należy dawać psu mięsa zepsutego albo mięsa nie wprowadzonego legalnie do obrotu handlowego. Ze względów higieny żywności często zaleca się przemrożenie mięsa przed podaniem (podajemy w temperaturze pokojowej). 

2. Kolejny składnik diety BARF to organy wewnętrzne zwierząt (podroby, wnętrzności): wątroba, nerki, serca, móżdżki, żołądki drobiowe i zwierząt przeżuwających (tzw. "green tripe")). Jest to niezwykle ważna część diety, głównie ze względu na witaminy. Zawiera pełnowartościowe białka, niezbędne kwasy tłuszczowe, minerały i witaminy. Zgodnie z modelem BARF te produkty powinny stanowić co najmniej 10% całej diety psa w okresie bilansowania, przy czym zaleca się, aby ilość wątroby nie przekraczała 5% (ze względu na witaminę A). Podobnie jak w przypadku mięsa z kością, rownież w odniesieniu do podrobów obowiązuje ta sama zasada: różnorodność. To oznacza, że żywienie psa przez dłuższy okres czasu poprzez podawanie w okresie bilansowania tylko jednego rodzaju podrobów będzie odpowiadać raczej schematom monodiety, nie zaś zasadom BARF.

3. Warzywa i owoce sezonowe są również częścią BARF-a, choć nie ma konieczności podawania psu tej grupy produktów (wszystkie niezbędne skladniki odżywcze określone w normach żywieniowych zawarte są w mięsie, kościach i podrobach/wnętrznościach). Warzywa i owoce w diecie psa z punktu widzenia dietetyki, stanowią głównie źrodło błonnika pokarmowego. Opublikowane badania wskazują, że w zależności od dostępności w środowisku (rejon geograficzny) jako błonnik wilki spożywają owoce jagodowe, trawy i zioła (badanie zawartości ukladu pokarmowego populacji wilków na różnych terenach).

Psy często chętnie "podjadają" trawę (oczyszczanie układu pokarmowego, pobudzanie regurgitacji, wspomaganie ruchów perystaltycznych) jako źródło naturalnego błonnika, zwłaszcza kiedy spożywają swój pokarm prosto z ziemi, nie miski. Jednak nie zawsze psy mogą dostawać pokarm w sposób całkowicie odpowiadający temu, jak żywią się w naturze (najczęście psy mieszkają z nami w domach, mieszkaniach, gdzie pokarm swój dostają w misce), dlatego podanie niektórych warzyw stanowi pewnego rodzaju naśladownictwo. Dodatkowo te produkty są nisko kaloryczne, zatem często stosowane są też jako niewielki dodatek do diety w fazie wzrostu szybko rosnących psów ras dużych i olbrzymich (spowolnienie bardzo szybkiego tempa wzrostu) oraz w określonych stanach fizjologicznych (np. w okresie "odchudzania" psa). Należy jednak pamiętać o tym, że produkty te zawierają składniki, które w pewnym stopniu zaburzają wchłanianie wielu składników odżywczych (fityniany, szczwiany, hemaglutiny, polifenole, glikozydy, saponiny, solaniny) i dlatego ich ilość w diecie powinna być ograniczona.(nie więcej niż 20%). 

Najbardziej popularne warzywa to: marchewka, pietruszka nać, w nieznacznych ilościach można też podawać kalafior, dynię, buraki. Psom można też podawać kiszonki (jako źrodło witaminy K, B12), jednak ze względu na tioglikozydy (w roślinach kapustnych) i w tym przypadku ilość ich powinna być znacząco ograniczona. Zawarte w tych produktach skladniki odżywcze organizm pozyskuje w ilości wystarczającej przy odpowiednio zróżnicowanej diecie mięsnej według modelu BARF (zadowolonypies zaleca, by częste podawanie kiszonek konsultować wcześniej z dietetykiem zwierzęcym lub lekarzem weterynarii). Psom nie należy podawać cebuli, awokado oraz w dużych ilościach czosnku. Z owoców najczęściej podaje się maliny i owoce leśne. Nie zaleca się owoców cytrusowych (czy wilk w naturalnym środowisku zajada się pomarańczami?) – również ze względu na to, że dla celów przechowania w transporcie owoce te są „zabezpieczane" środkami przeciwgrzybicznymi oraz środkami chemicznymi spowalaniającymi dojrzewanie – a te jak wiemy są szkodliwe. 

Owoce sezonowe i warzywa powinny być dojrzałe lub nawet trochę przejrzałe ale nie zgniłe. Nie są wskazane odpadki i obierki (ze względu między innymi na zawartość solaniny). Ze względu na obecne w warzywach i owocach włókna celulozowe, w celu zapewnienia przyswajalności zawartych w nich składników odżywczych, powinno się je „serwowac" odpowiednio rozdrobnione (papka warzywna). Ilość warzyw i owoców sezonowych w okresie bilansowania nie powinna przekraczać około 20% całego pożywienia psa, głównie ze względu na to, że większy udział w diecie tzw. błonnika ogranicza przyswajalność składnikow odżywczych. Niektóre psy nie lubią warzyw i owoców – w takim przypadku należy po prostu pominąć ten składnik diety.

4. Kolejnym składnikiem diety BARF są dodatki takie jak oleje (najczęściej rybie), jaja i suplementy, w tym dodatkowe witaminy czy minerały, które też mogą być zalecane jako dodatkowy składnik diety BARF (na przykład wit. C, wit. E) ze względu na wspomaganie przyswajania składników pokarmowych, w celu uzupełnienia niedoborów, które mogą się pojawić w zależności od jakości kupowanych produktów nieprzetworzonych oraz w określonych stanach fizjologicznych.

W diecie BARF unika się przetworzonych przemysłowo produktów. Unika się też węglowodanów: kasz, makaronów, zbóż (ryżu, pszenicy, kukurydzy), ziemniaków, batatów, topinambura.